PODHALANKA HRABINA 2019

Owczarek podhalański jako szczeniaczek

Hrabinka urodziła się 27.02.2019 r. Z całego miotu była najczystsza. Szczeniaczki owczarka podhalańskiego, zwłaszcza na początku swojego życia, załatwiają się często, dużo, a umiejętność higienicznego „załatwiania się” zdobywają trochę później. Podczas zabawy lub w trakcie zwykłego przemieszczania się po kojcu wchodzą w „to i owo” i „to i owo” nic a nic im nie przeszkadza. Psia mama i tak je wyliże, co sprawia maluchom wiele przyjemności. Im bardziej ubrudzone, tym bardziej radosne. Ot, jak u ludzi  Jedynym szczeniaczkiem z całego miotu, który tak sprytnie lawirował między „minami” była właśnie Hrabinka. Daliśmy jej takie imię ze względu na jej niespotykaną, w stosunku do pozostałych szczeniaczków owczarka podhalańskiego z miotu, czystość.

Podhalan w okresie młodzieńczym

W wystawach Hrabinka brała udział bardzo sporadycznie (uzyskiwała ocenę „wybitnie obiecująca”), ponieważ po pierwsze nie lubi ringówki (a nie chcemy jej do niczego zmuszać) a po drugie koncentrowaliśmy się na socjalizacji naszego szczeniaka owczarka podhalańskiego (więcej o naszych doświadczeniach z psim przedszkolem TU). Hrabinka jest spokojnym, wesołym i wrażliwym podhalanem. Skacze jak żabka, a wyjątkowo długi język radośnie jej zwisa z pyszczka jak kawałek szynki. Ponieważ ma długie futerko (jej mama Bystra ma krótsze) trzeba ją znacznie częściej czesać, zwłaszcza za uszami (żeby się nie filcowało), a w przypadku przymusowej kąpieli futerko zdecydowanie dłużej wysycha (przymusowej, ponieważ pomimo tytułu szlacheckiego jako dorastająca młodzież lubi czasem się wyciapciać, a to w błotku, a to w jakimś superanckim zapaszku). Jej piękny, puszysty ogon jest jak wachlarz, chłodzi aż zimno się robi. I ogon zakręcą się odwrotnie niż u Bystrej – gdy nasze Podhalanki idą obok siebie, często ich ogonki stykają się końcówkami tworząc serduszko. Od mamy Bystrej nauczyła się pukać do domu gdy chce wejść lub wyjść, nauczyła się także (prawie bezbłędnie) kierunków. Ponieważ jest hrabiną, kupki byle gdzie nie zrobi – na spacerze zazwyczaj zamiast na łące wybierze środek asfaltowej drogi, żeby jej żadne źdźbło nie wchodziło w dupkę. I zazwyczaj zrobi To To przed wjazdem na posesję naszych kochanych sąsiadów (worek na psie kupy jest niezbędnikiem na spacerku).